ایران از بهترین شرایط برای دیپلماسی برخوردار است و توجه به این ظرفیت می‌تواند وضعیت کنونی را به بهترین نحو ممکن تغییر دهد که البته دولت در مسیر خوبی قدم برمی‌دارد و سال ۱۴۰۲ را باید سال دیپلماسی ایران دانست.
به گزارش پایگاه خبری ندای دانش به نقل ترشیز خوان؛ در طول یک دهه اخیر شرایط کشور به سمتی پیش رفت که سیاست خارجی ما درگیر مسئله برجام شد و دیپلماسی برجامی، ظرفیت‌های دیگر دیپلماسی را تحت تأثیر خود قرار داد.
تحلیل وضعیت دیپلماسی التماسی و یک طرفه قبل از دریچه منافع ملی، نشان می‌دهد منافع نظام اسلامی در این مدت تأمین نشده است. از این‌رو تغییر قاعده دیپلماسی و اهمیت شرق نسبت به غرب، ترجیح نزدیک به دور و فعال‌سازی دیپلماسی اقتصادی در طول نزدیک به ۱۸ ماه اخیر، منافعی را برای کشور در پیش داشته است.
سفر وزیر امور خارجه عربستان پس از ۸۷ ماه به تهران و سایر سفرهای رئیس‌جمهور کشورمان در مدت کوتاهی نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی ایران در شرایط بهتری از تعامل با دنیا قرار دارد.
در واقع می‌توان اعتراف کرد که دولت سیزدهم برخلاف تبلیغات و سیاه‌نمایی‌هایی که صورت گرفته، ارتباط مؤثرتری با دنیا برقرار کرده است. یکی از حوزه‌هایی که باید مورد توجه جدی قرار گیرد، فعال‌سازی مسیرها و تزانزیت است.
اهمیت این موضع به اندازه‌ای است که جدا از اینکه ظرفیت‌های ژئوپلتیکی نظام اسلامی را فعال می‌کند، بلکه این شرایط منافع کشورهای مختلف از جمله کشورهای آسیای میانه را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.
رهبر معظم انقلاب در دیدار با میرضایف رئیس‌حمهور ازبکستان فرمودند: «ایران به راحتی می‌تواند ازبکستان را به آب‌های آزاد متصل کند». موضعی که از اهمیت ایران به کشورهای منطقه سخن می‌گوید.
ازبکستان به لحاظ موقعیت جغرافیایی و ژئوپلیتیکی از ظرفیت بسیار حساس و ویژه‌ای در قلب آسیای مرکزی برخوردار است و با هر چهار کشور این منطقه (آسیای مرکزی) یعنی قزاقستان، تاجیکستان، قرقیزستان و ترکمنستان دارای مرز مشترک است. به همین دلیل، عموما از ازبکستان به عنوان «وزنه تعادل ژئوپلیتیکی» در منطقه آسیای مرکزی نام برده می‌شود.
با وجود چنین مزیت شایان توجه ژئوپلیتیکی، ازبکستان کشوری با شرایط محصور در خشکی مضاعف است و از این حیث فرصت مناسبی پیش‌روی تهران برای تقویت روابط تجاری با تاشکند وجود دارد؛ زیرا ازبکستان به واسطه حصر در خشکی مجبور است از حداکثر ظرفیت خود استفاده کند.
نکته پایانی تأکید بر این نکته است که ایران از بهترین شرایط برای دیپلماسی برخوردار است و توجه به این ظرفیت می‌تواند وضعیت کنونی را به بهترین نحو ممکن تغییر دهد که البته دولت در مسیر خوبی قدم برمی‌دارد و سال ۱۴۰۲ را باید سال دیپلماسی ایران دانست.
